Falownik służy do przetwarzania prądu stałego na zmienny o częstotliwości dobranej do właściwości odbiornika energii, nie związaną z częstotliwością z jaką pracuje sieć.
Zasada działania falowników polega na okresowym połączaniu oraz odłączaniu obciążenia do źródła napięcia stałego. Najprostszy falownik przedstawiono na rysunku 1 zawiera w swojej strukturze jeden przełącznik ( popularnie zwany kluczem), którego periodyczne zamkniecie i otwarcie powoduje, że prąd w obwodzie ma postać impulsów o wartości średniej zależnej od stosunku czasu zwarcia do czasu zwarcia styków klucza.
Rysunek 1
Falownik symetryczny posiada w swojej strukturze dwa przełączniki zamykające na przemian. Źródło napięcia stałego przełączane jest kolejno do dwóch połówek uzwojenia pierwotnego transformatora. Wewnątrz rdzenia transformatora powstaje zmienny strumień magnetyczny, dzięki czemu w uzwojeniu wtórnym indukuje się napięcie zmienne o przebiegu w przybliżeniu prostokątnym. Podstawowy układ można zobaczyć na rysunku 2.
Rysunek 2
Falownik układ mostkowy jest najbardziej rozbudowany z pośród już opisanych. Posiada aż cztery przełączniki zamykane parami: P1 i P3 oraz P2 i P4. Prąd płynący przez odbiornik ma kształt impulsu prostokątnego. W tym układzie stosuje się jako przełączniki tranzystory lub tyrystory sterowane impulsami o żądanej częstotliwości. Podstawowy układ mostkowy przedstawiono na rysunku 3. Częstotliwość układu może być zawarta w zakresie ograniczonym od góry przez właściwości dynamiczne elementów przełączających oraz przez moc wydzielaną przez nie.
Rysunek 3
Artykuł napisany przez Michała M.
Literatura: A. Chwaleba B. Moeschke G. Płoszajski „Elektronika 5” wyd 7 1996r.